Lao Tse - De Weg - Oneindigheden

Er was iets dat geheimzinnig gemaakt is vanuit de chaos,
Het werd eerder geboren dan Hemel en Aarde.
Rustig en stil! Puur en diep!
Het staat alleen op zichzelf en verandert niet.
Het kan beschouwd worden
als de moeder van Hemel en Aarde
Toch weet ik niet hoe haar naam is,
Ik omschrijf het als de Weg.
Bij gebrek aan een beter woord, noem ik het groots.
Omdat het groot is, stroomt het. Het vloeit ver weg.
Als het ver weg is gegaan, keert het terug.
De Weg is groots;
de Hemel is groots;
de Aarde is groots;
De Koning is ook groots.
Deze zijn de vier grote krachten,
en de koning bezet een plaats temidden daarvan.
De mens vormt zichzelf naar de Aarde.
De Aarde vormt zichzelf naar de Hemel.
De Hemel vormt zichzelf naar de Weg.
De Weg vormt zichzelf naar wat natuurlijk is.

Het zware is de wortel van het lichte.
Rust is de meester van opwinding
Daarom verliest een heer,
die de gehele dag reist,
zijn bagagewagens niet uit het oog,
Hoewel er prachtige dingen te zien zijn.
Pas wanneer hij veilig in een ommuurde herberg verblijft,
laat hij zijn zorgen varen.
Hoe kan een heer van tienduizend strijdwagens,
zijn eigen persoon lichter behandelen dan zijn gehele land?
Als je zaken te lichtvaardig beschouwt,
dan verlies je de eigen wortels.
Als je rusteloos bent, verlies je de beheersing.

Een goede wandelaar laat geen sporen achter;
een goede spreker maakt geen spiekbriefje;
Een goede rekenaar maakt geen sommetje;
Een goede sluiter van deuren behoeft geen bout of slot,
toch kan niemand ze openen.
Goede knopen vereisen geen koorden of touwen,
toch kan niemand ze losmaken.
Daarom is de Wijze voortdurend bezig
zorg te dragen voor alle mensen,
en weigert nimmer iemand;
voortdurend goed bezig zorg te dragen voor zaken;
en door nimmer bruikbare zaken te weigeren.
Dit noemt men "dubbele helderheid"
Daarom is een goed mens een leraar van de goede [mens].
En een slecht mens is het ruwe materiaal
voor de goede [mens].
Beoordeel iemands leraar niet,
en koester het ruwe materiaal niet -
Ook al zou iemand grote kennis hebben,
hij zou toch grotelijks verward zijn.
Dat noemt men de kern van het verhevene.