2005 (kwam ik tegen op mijn computer)

Ik ga jullie wat vertellen. Wat heeft het leven voor zin als je niet tevreden bent? Iedereen moet dus tevreden zijn.
Om dat te bereiken zal iedereen zich voledig moeten toewijden aan zijn of haar taak binnen de cultuur van de bevolking.
Mensen om je heen zal je moeten respecteren. Zolang zij geen andere mensen pijn doen. Achter bijna ieder probleem,
is de oplossing praten. Zie in dat er een weg gevonden moet worden waarin iedereen tevreden is. Wanneer je dat bereikt en op
dit niveau denkt is het grijpen naar wapens en geweld volledig overbodig. Wanneer je nadenkt over wat je beweegt en of je
bijdraagt aan vrede en geluk moet je proberen om gevoelens van haat te zien en niet proberen te onderdrukken.
Wanneer je jezelf begrijpt zal je wijsheid kunnen vinden om anderen te helpen. Zoals altijd is deze mannier van denken
de goede weg dus ook de moeilijke weg. Wanneer je begrijpt wat er gebeurt en wat er omgaat in slachtoffers is het
moeilijk om de pijn ook niet te voelen altans dat heb ik. Een probleem kan je het best oplossen door vanaf een afstand te denken
en dus niet deel uit te maken van het prbleem. Op dit niveau van denken kan je zoveel denken als je maar wilt.
Door het gebruiken van creativiteit en bewust te zijn van de ruimtelijke omgeving en zijn mogelijkheden zijn
veel situaties positief te maken. Dit zal lijden tot groepscohesie waar voordeel uit gehaald kan worden.
Het zal mensen een tevreden en trots gevoel geven wanneer zij hun plaats kunnen vinden in de maatschappij met deze mannier van denken.
Wat moet je doen met haat en verdriet. Bestrijden met woorden. Praten naar een oplossing. Uitleggen zodat de ander begrijpt.
Niet accepteren maar beter ook niet toelaten. Dit was mijn verhaal voor vandaag.